nu met videobeelden; klik in de tekst op Filmpje1 en Filmpje2.
Het weer beschrijven bij opstaan wordt een eentonig verhaal: blauwe lucht en zon. We gaan er dus weer voor, wetend dat dit eigenlijk de grote dag moet worden. Het ontbijt wordt elke keer met wat anders uitgebreid. Nu kwamen er al weer twee witte stokbrood sneetjes met chocolade hazelnootpasta bij. Maar ik heb alle energie nodig die er maar te krijgen is. Half tien weer boven bij Berghaus Nagens. Dat moet lukken. Snel nog even een laatste kop koffie. Tenslotte heeft Patric vanochtend zelf les (die leraren krijgen één keer in de week zelf les) en zou het kunnen zijn, dat hij misschien 5 minuten later is. Dus tijd zat.
Dus meer dan op tijd in het dal bij de banen. Echter nu blijkt dat de ArenaExpress helemaal niet zo express is. Boven liggen er wat banen uit de vaart (Rotterdamse term) en ik wordt verzocht een andere route te kiezen. Lijkt de verkeersinfo wel. Ik geef nog aan dat ik een afspraak heb bij Nagens, echter dan moet ik maar twee stoeltjesliften nemen en een kabelbaan naar de Grauberg en dan een zwarte smalle piste af en dan ben ik ook bij Nagens. Als ik ergens geen trek in heb – zeker zo vóór de warming up – is te beginnen met iets zwarts. Dus ik wacht nog maar even geduldig af. Ten slotte zal dit niet de hele dag zo duren en ik ben goed op tijd. En jawel 10 minuten later kan ik het eerste stuk in ieder geval omhoog. Tot aan Plaun. Dan belt onderweg Patric op, dat de baan naar Nagens er nog steeds uit ligt en dat we maar naar Crap Son Goin moeten gaan. (Heerlijk hè al die retroromaanse termen en woorden).
Daar gaan we (hier links Patric)maar eerst de warming up doen. Ik begrijp wel gelijk dat de gletscher er vandaag niet in zit, omdat de stoeltjeslift naar La Siala er vandaag ook uit ligt. Zal wel iets te maken hebben met die elektricien van gisteren. Die is er natuurlijk schuld aan. We beginnen met een voor mij historisch weitje. Hier heb ik drie jaar geleden na 1,5 (van de 5 geboekte) lesdag er de brui aan gegeven en de toenmalige skileraar naar nog veel hoger oorden gewenst, dan hij ooit geweest was en zonder gedag te zeggen met mijn ski’s over mijn schouder de stoeltjeslift weer terug in het dal genomen. Dat was toen mijn eerste ski ervaring. Lekker om mee te beginnen vandaag, Ondanks de drukte (mede door de mankementen elders in het gebied) gaat het mij redelijk af.
De eerste sleeplift daarna is het logische gevolg. Die hadden we nog niet gehad deze vakantie. Daarna alleen nog maar rood. En Patric heeft er ook lol in. Hij heeft bezit genomen van mijn camera en zonder enige uitleg weet hij er al gelijk videobeelden mee te schieten. [Filmpje1 en Filmpje2]. Hij komt al filmend zelfs achter mij aan. Als ik af en toe even stil sta en omhoog kijk waar ik vanaf gekomen ben, dan kan ik wel stellen dat ik weer wat geleerd heb deze vakantie. De sneeuw wordt nu reeds in de ochtend al wat papperig en er ontstaan op de pistes van die heerlijke bergjes. Leuk bij die rode afdalingen. Het kost weer heel veel kracht en energie. En bij de laatste afdaling, de moeilijkste van allen, voel ik dat ik weinig energie meer over heb, Een drietal vallen is het gevolg, maar omdat het zo lekker steil is, is drie maal het opstaan geen probleem, dus die oefening kunnen we in het boekje ook weer wegstrepen. Wel weten mijn ski’s weer de nodige sneeën onder in de pijpen van mijn broek te snijden. Op deze manier gaan de ski broeken wel erg hard. Dit is mijn tweede al, omdat die andere al “leegliep” aan de onderkant door al die sneeën.
De baan naar Nagens doet het weer en ik ga weer naar de rucola en de spaghetti bolognese. We hebben eigenlijk te lang geskied, want het terras zit nu al helemaal vol. Dus eet ik binnen en kan ik ook weer veilig opdrogen. Er wordt bij het eten dan ook weer een liter bijgetankt. Daarna nog maar even verderop een plekje in de zon uitgezocht. Met helm en grote skibril wordt er weinig bruin, dus moet ik het op deze manier wat inhalen. Maar de Piz Buin werkt volgens mij veel te goed, want het gaat me niet snel genoeg. Ik twijfel of ik nog de piste op zal gaan, maar ik ben te moe en daal weer lekker af. Ik heb er al te veel met de motor scooter opgehaald zien worden. Daar wil ik niet bij gaan horen. Maar die hebben misschien niet zo’n fijne warming up als ik gehad. Warming up wordt door mij inmiddels heilig verkaard. Nu nog even de cooling down met Patric bespreken.
Dus vanmiddag wordt het weer een mengeling van terrasje pikken, boekje lezen en Blogje maken en natuurlijk die video’s die
Patric gemaakt heeft proberen op YouTube te krijgen, zodat iedereen mijn kunsten kan bewonderen. . Aanwijzingen voor mijn ski techniek zijn uiteraard welkom. Morgen misschien wel meer video’s en wie weet wel de gletscher. Dat ligt helemaal aan het elektricien mannetje. Ciao.
Het weer beschrijven bij opstaan wordt een eentonig verhaal: blauwe lucht en zon. We gaan er dus weer voor, wetend dat dit eigenlijk de grote dag moet worden. Het ontbijt wordt elke keer met wat anders uitgebreid. Nu kwamen er al weer twee witte stokbrood sneetjes met chocolade hazelnootpasta bij. Maar ik heb alle energie nodig die er maar te krijgen is. Half tien weer boven bij Berghaus Nagens. Dat moet lukken. Snel nog even een laatste kop koffie. Tenslotte heeft Patric vanochtend zelf les (die leraren krijgen één keer in de week zelf les) en zou het kunnen zijn, dat hij misschien 5 minuten later is. Dus tijd zat.Dus meer dan op tijd in het dal bij de banen. Echter nu blijkt dat de ArenaExpress helemaal niet zo express is. Boven liggen er wat banen uit de vaart (Rotterdamse term) en ik wordt verzocht een andere route te kiezen. Lijkt de verkeersinfo wel. Ik geef nog aan dat ik een afspraak heb bij Nagens, echter dan moet ik maar twee stoeltjesliften nemen en een kabelbaan naar de Grauberg en dan een zwarte smalle piste af en dan ben ik ook bij Nagens. Als ik ergens geen trek in heb – zeker zo vóór de warming up – is te beginnen met iets zwarts. Dus ik wacht nog maar even geduldig af. Ten slotte zal dit niet de hele dag zo duren en ik ben goed op tijd. En jawel 10 minuten later kan ik het eerste stuk in ieder geval omhoog. Tot aan Plaun. Dan belt onderweg Patric op, dat de baan naar Nagens er nog steeds uit ligt en dat we maar naar Crap Son Goin moeten gaan. (Heerlijk hè al die retroromaanse termen en woorden).
Daar gaan we (hier links Patric)maar eerst de warming up doen. Ik begrijp wel gelijk dat de gletscher er vandaag niet in zit, omdat de stoeltjeslift naar La Siala er vandaag ook uit ligt. Zal wel iets te maken hebben met die elektricien van gisteren. Die is er natuurlijk schuld aan. We beginnen met een voor mij historisch weitje. Hier heb ik drie jaar geleden na 1,5 (van de 5 geboekte) lesdag er de brui aan gegeven en de toenmalige skileraar naar nog veel hoger oorden gewenst, dan hij ooit geweest was en zonder gedag te zeggen met mijn ski’s over mijn schouder de stoeltjeslift weer terug in het dal genomen. Dat was toen mijn eerste ski ervaring. Lekker om mee te beginnen vandaag, Ondanks de drukte (mede door de mankementen elders in het gebied) gaat het mij redelijk af.
De eerste sleeplift daarna is het logische gevolg. Die hadden we nog niet gehad deze vakantie. Daarna alleen nog maar rood. En Patric heeft er ook lol in. Hij heeft bezit genomen van mijn camera en zonder enige uitleg weet hij er al gelijk videobeelden mee te schieten. [Filmpje1 en Filmpje2]. Hij komt al filmend zelfs achter mij aan. Als ik af en toe even stil sta en omhoog kijk waar ik vanaf gekomen ben, dan kan ik wel stellen dat ik weer wat geleerd heb deze vakantie. De sneeuw wordt nu reeds in de ochtend al wat papperig en er ontstaan op de pistes van die heerlijke bergjes. Leuk bij die rode afdalingen. Het kost weer heel veel kracht en energie. En bij de laatste afdaling, de moeilijkste van allen, voel ik dat ik weinig energie meer over heb, Een drietal vallen is het gevolg, maar omdat het zo lekker steil is, is drie maal het opstaan geen probleem, dus die oefening kunnen we in het boekje ook weer wegstrepen. Wel weten mijn ski’s weer de nodige sneeën onder in de pijpen van mijn broek te snijden. Op deze manier gaan de ski broeken wel erg hard. Dit is mijn tweede al, omdat die andere al “leegliep” aan de onderkant door al die sneeën.De baan naar Nagens doet het weer en ik ga weer naar de rucola en de spaghetti bolognese. We hebben eigenlijk te lang geskied, want het terras zit nu al helemaal vol. Dus eet ik binnen en kan ik ook weer veilig opdrogen. Er wordt bij het eten dan ook weer een liter bijgetankt. Daarna nog maar even verderop een plekje in de zon uitgezocht. Met helm en grote skibril wordt er weinig bruin, dus moet ik het op deze manier wat inhalen. Maar de Piz Buin werkt volgens mij veel te goed, want het gaat me niet snel genoeg. Ik twijfel of ik nog de piste op zal gaan, maar ik ben te moe en daal weer lekker af. Ik heb er al te veel met de motor scooter opgehaald zien worden. Daar wil ik niet bij gaan horen. Maar die hebben misschien niet zo’n fijne warming up als ik gehad. Warming up wordt door mij inmiddels heilig verkaard. Nu nog even de cooling down met Patric bespreken.
Dus vanmiddag wordt het weer een mengeling van terrasje pikken, boekje lezen en Blogje maken en natuurlijk die video’s die
Patric gemaakt heeft proberen op YouTube te krijgen, zodat iedereen mijn kunsten kan bewonderen. En voor de dames (op verzoek) hier nog een extra foto van Patric:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten