De dag begon vroeg vandaag. Om 04:24 stond ik naast mijn bed en om 05:04 reed ik de parkeergarage uit. Het systeem geprogrammeerd op Flims en de geplande aankomsttijd die gelijk in beeld sprong stond op 13:11. Maar ja, dat is dan wel stevig doorrijden en niet rusten dus dat behoort niet tot de mogelijkheden. Daarnaast werd ik ook nog eens door Oostenrijk heen geleid en wist ik al dat ik het systeem maar weer eens moest gaan overrulen.
En de reis ging voorspoedig. Files vandaag niet gezien en amper op de radio gehoord. Het systeem bedacht zich vlak voor Kahlsruhe en besloot dat ik toch over Basel en Zurich rijden moest. Dus eigenlijk ook weer niet zo’n dom systeem als je het goed beschouwt. Bij de grens was mijn rijtje (nog geen vignet) helemaal leeg, terwijl die anderen die al thuis een vignet hadden geplakt in de rij moesten staan voor de douane. Ik kon zo door rijden en na het vignet gekocht te hebben waren douaniers ook ver te zoeken. De 13:11 bleek inderdaad niet haalbaar, maar de 955 kilometers werden wel om 13:51 volbracht en dus binnen de 9 uur, terwijl ik wel redelijk wat keren gestopt had. Echter daar waar het kon wilde de Audi – hij is niet al te vaak op zijn “thuisgrond” – maar al te graag de 190 opzoeken. Vandaag ben ik maar niet over de 200 gegaan. In Zwitserland is 120 toch wel het maximum en in alle tunnels niet harder dan 100. En omdat je weet dat de boetes exorbitant hoog zijn, hou je je ook aan die snelheid. (Misschien iets voor in Nederland?).
Hotel is verdeeld over twee gebouwen, die verbonden zijn met een onderaardse gang. Ik zit in het gebouw waar de sauna en wellness en de parkeergarage gelegen zijn. Voor mijn ontbijt moet ik echter die gang door. Even leek het erop, dat ik heel de week zonder elektronica moest doen. De verloopstekker die ik bij de ANWB had gekocht bleek niet te werken; mijn verlengsnoer (voor alle meegenomen elektronica) paste er niet in. Maar gelukkig was er in Flims zowaar een elektronica zaak en die kon mij aan de benodigde adapter helpen. Eind goed al goed denk je dan, totdat je vrienden uit Nederland bellen, die de brievenbus zullen gaan leeghalen. Blijkt dat zij het benodigde sleuteltje kwijt zijn geraakt. “Suffe vrienden” werden ze door mijn buurman genoemd, die nu mijn brievenbus zal afplakken en de post zal rerouten naar zijn eigen brievenbus. Dat is dus ook weer opgelost, echter nu hangt er wel een uithangbordje buiten dat ondergetekende er in ieder geval niet is.
Ik ga maar eten, het is haast half zeven en ik heb een tafeltje besteld om die tijd. Vandaag nog even geen foto’s, maar morgen zeker. Dan ga ik een beetje “aankloten” om wat te wennen, zodat ik zondag met de echte lessen kan gaan beginnen. Ik houd jullie op de hoogte.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten